ลุงวรรณที่รัก
วันนี้หนูมีเรื่องเศร้าใจเล็กๆ จะเล่าให้พี่ฟัง โดยปกติแล้วหนูเป็นคนชอบทานก๊วยเตี๊ยวหมูแบบน้ำใส ที่มีเครื่องเยอะๆ ทั้งตับ ไส้หมู เนื้อหมูหันเป็นแผ่นๆ หมูสับเป็นก้อนๆ พร้อมใบตำลึง น้ำซุปใสๆ ทานกับเส้นใหญ่แล้วอร่อยมากค่ะ ตอนเด็กหนูทานบ่อยเพราะในซอยบ้านที่บางขุนนนท์มีหลายร้าน ...และแล้วเมื่อวันก่อนเรื่องเศร้าก็เกิดกับหนูจนได้ "เส้นใหญ่" ที่หนูคุ้นเคยมันเปลี่ยนไปจนจำกันไม่ได้ จากเส้นใหญ่ที่เคยทิ้งไว้นานหน่อยก็จะนิ่ม น้ำก๊วยเตี๊ยวจะน้อยลง (ที่แม่หนูเค้าว่าเส้นมันอืด) แต่มันก็ยังทานได้นะคะ ยังเป็นเส้นขาวๆ(เรียกว่ายังมีเส้นนะค่ะ) แต่เดี๋ยวนี้เส้นใหญ่มันจะหายตัวไปในทันที (หายไปอย่างไม่มีร่องรอย) ละลายไปกับน้ำก๊วยเตี๊ยว หมดกันเส้นใหญ่..เพื่อนหนูยามหิว (คือซื้อมาวางไว้ให้อืด มันจะได้เยอะขึ้นไงค่ะ)
โธ่.... แต่ก่อนเวลาไปเบ่งกับใคร เค้าก็กลัวว่าเราเส้นหญ่าย.... เดี๋ยวนี้โดนน้ำหน่อยกลับไม่เหลือซาก มิน่าล่ะถึงเห็นแต่เกาเหลาเต็มไปหมด อดีตคงมาจากพวกเส้นหญ่ายแน่เลยค่ะ....
ติ๊ดตี่
