พูด

บางคนพูดเพราะใจสั่งให้พูด
บางคนพูดเพราะชอบที่จะพูด
บางคนพูดเพราะเรื่องจำต้องพูด
บางคนพูดเพราะคิดแล้วจึงได้พูด
....แต่ทุกคนเมื่อพูดแล้ว คำพูดคือตัวตนของผู้พูด

ยุคข้าวยาก หมากแพง พ่อค้าคนกลางรวย

ลุงวรรณที่รัก

วันก่อนหนูไปบองมาเช่มาค่ะ เห็นราคาข้าวสารแล้วใจหาย (แต่ยังหายใจอยู่นะคะ) ราคาข้าวหอมอย่างที่หนูเคยซื้ออยู่โลละ 24 บาท ขึ้นเป็น 40 ข้าวเส้าไห้จากโลละ 17 บาท ขึ้นเป็น 34 อะไรมันจะขนาดนั้น ตัดใจค่ะไม่ซื้อขึ้นราคาแพงเกินกว่าเหตุ เดินเข้าร้านโครงการหลวงซื้อข้าวกล้องหอมมะลิแบบถุง 2 กิโล ราคา 60 บาท หยิบนมสดอีก 1 ขวดใหญ่ 1 ลิตรเต็มค่ะ ไม่เหมือนยี่ห้ออื่นที่ทำขวดใหญ่แต่จริงๆ มีแค่ 800 ml. ราคา 40 บาท ส่วนนมสดของสวนจิตรฯ 33 บาทเท่านั้น (สดมั่นใจไม่ผสมนมผง) เป็นอันว่ารายการซื้อของครั้งนี้ของหนูประหยัดเงินไปได้เกือบ 30 บาท แถมยังสบายใจว่าเงินที่จ่ายไปให้โครงการหลวงจะถูกนำใช้พัฒนาการเกษตร ในส่วนโครงการพระราชดำริต่างๆ เป็นประโยชน์กับประเทศจริงๆ ไม่เหมือนกับของข้างนอกที่แพงขึ้นเอากำไรไปให้พ่อค้าคนกลาง (เพราะข้าวที่ชาวนาขายได้ราคาดีๆ ป่านนี้ยังอยู่ที่โรงสีค่ะ ส่วนที่มาขายแพงๆ ตอนนี้เป็นข้าวที่พ่อค้าซื้อมาถูกๆ แล้วมาเกาะกระแสขึ้นราคา หนูรับไม่ได้จริงๆ)
งวดนี้ประหยัดได้หลายบาท ต้องให้รางวัลตัวเองหน่อยนะคะ หยิบไอติมรสมินต์ของสวนจิตร (1 ถ้วย 12 บาท) อร่อยมากๆ หอมหวานเย็นชื่นใจ เหมือนกับร้านของในหลวงที่พึ่งให้เย็นใจในวันที่ของแพง

เรื่องเล่าวันสงกรานต์

ลุงวรรณที่รัก

ช่วงหยุดหลายวันนี้หนูเลยถือโอกาสประหยัดน้ำมันรถคือไม่ออกไปไหน เพิ่งวันนี้เช้าแหละค่ะที่เข้าไปบ้านแม่มา (ไปรดน้ำขอพรพ่อคนเดียว ส่วนแม่ยังไม่กลับมาค่ะ) ทำต้มฟักกับไก่ กับกุ้งอบวุ้นเส้นไปให้พ่อทานค่ะ (เมนูหลังนี้น้องสาวขอมา บอกว่าข้าวแพงจะกินวุ้นเส้นแทนข้าว) จากบ้านแม่ก็เลยไปไหว้อัฐิคุณยายที่วัดเจ้าอาม บางขุนนนท์ ส่วนอัฐิของคุณตากับคุณทวดที่มาจากสมุทรสงครามเก็บไว้ที่วัดประยูร เชิงสะพานพุทธ (พอย้ายมาจากสมุทรสงครามคุณตาหนูมาปลูกบ้านที่วงเวียนเล็ก... เดี่ยวนี้ไม่มีแล้วนะคะ) ปีนี้หนูไม่ได้ไปไหว้คุณตาเพราะขับรถไปเองไม่ถูกค่ะ (ปรกติแม่จะบอกทาง) เมื่อคืนก่อนหนูยังฝันถึงคุณยายกับคุณป้าณี (เสียไปแล้วทั้งคู่) มาให้หนูช่วยตามหาญาติของท่านให้หน่อยบอกว่า มีญาติผู้หญิงคนหนึ่งลงไปเล่นน้ำแล้วหายไปสงสัยว่าจะจมน้ำ หนูออกไปช่วบหาเจอศพลอยมาติดอยู่ที่ตอม่อสะพาน (มาเล่าตอนนี้กลัวๆ เหมือนกันนะคะ แต่ในฝันไม่ยักกลัว) ต้องบอกว่าวันนี้หนูเลยตั้งใจไปไหว้คุณยายมากเป็นพิเศษ

ก็คงเป็นเพราะไม่ได้ไปไหนหลายวัน เมื่อเช้าพอไปถึงบ้านแม่หนูสังเกตุเห็นว่ายางรถหนูข้างหน้าซ้ายอ่อนมาก ก่อนไปวัดเลยแวะเติมลมเข้าไปหน่อย (ไม่เติมแข็งมากเพราะยังไม่แน่ใจว่ายางเป็นอะไร) มันก้อ..แบบว่า..โอเคนะคะ (ภาษาวัยรุ่นหน่อย) เสร็จธุระเรียบร้อยก่อนเข้าบ้านหนูเลยไป บี-ควิก คลองสี่มาค่ะ ไปให้เค้าเช็คหน่อยว่ายางรั่วตรงไหนหรึเปล่า ที่ไปที่นั่นเพราะตอนเปลี่ยนยางเค้าว่าถ้ายางรั่วหรือมีปัญหาเค้าบริการฟรีค่ะ ผลปรากฎว่าไม่เป็นอะไรช่างสันนิฐาน(เดา) ว่าอาจเป็นเพราะจอดไว้หลายวันยางอาจซึมได้ (หนูฟังก็ไม่ว่าอะไร ค่ะค่ะ..ไปตามเรื่อง เห็นเค้าต้องใจมาก) ค่อยสบายใจหน่อย ไม่อยากวางใจค่ะ...นึกว่าคุณยายอาจมาเตือนก็ได้นะค่ะ คิดในแง่ดีปู่ย่าตายายมักเป็นห่วงลูกหลานเสมอ ท่านคงไม่อยากให้หนูฝันน่ากลัวขนาดนั้นถ้าไม่จำเป็นจริงๆ

สงกรานต์นี้เลยมีเรื่องมาให้ลุงอ่าน